นั่งสมาธิ แล้วมันวูบลง

และดูเหมือนว่างๆ มันคืออะไร...

ถ้านั่งสมาธิไปแล้ว จิตมันวูบสงบลงไป

นั่นแหละ คือ จิตมันวางนิวรรณธรรมสิ่งรบกวน

ให้ลงไปสู่ความสงบ

แต่เราขาดสติที่จะตามดูจิตของเรา

จิตก็เลยไปสงบเป็นสมาธิอยู่อย่างนั้น

และจะเหมือนกับอยู่ว่างๆ สบาย

เมื่อจิตสงบอยู่แล้ว เราขาดสติ

ดูว่า จิตนิ่งอยู่ที่ไหน..

เราไม่รู้ อาจจะนั่งอยู่ชั่วโมงหรือสองชั่วโมง

แต่ไม่รู้ว่าจิตอยู่ที่ไหน แต่มันสบาย

เราควรที่จะมีสติสัมปชัญญะตามจิต

ของเราอยู่ตลอดว่า

สงบลงไปขั้นไหนๆ จนไปถึงสงบนิ่ง

ให้รู้อยู่ว่า จิตสงบอยู่กับตัว ให้รู้อย่างนั้น

เมื่อสงบแล้ว ก็ประคองจิตของเรา

ไว้ให้สงบนิ่งเป็นสมาธิ

ให้มันเป็นสมาธิไว้เสียก่อน

ทำวันไหนๆ ก็ให้สงบนิ่ง

เป็นสมาธิอยู่อย่างนั้นก่อน

จึงมาพิจารณาเรื่องไตรลักษณ์

พิจารณารู้เวทนา สัญญาสังขาร วิญญาณ

หรือจะพิจารณาสติปัฏฐาน กาย เวทนา จิต ธรรม

ก็แล้วแต่ จะเอาตัวไหนยกขึ้นมาพิจารณาเป็นปัญญา

เขาเรียก วิปัสสนากรรมฐาน

แต่อยากให้ฝึกจิตให้สงบ เป็นสมาธิก่อน

เมื่อจิตสงบดีแล้ว จึงมาพิจารณา

เป็นวิปัสสนากรรมฐาน เรียนคนละขั้นกัน

แต่ส่วนมาก บางคนว่า เขาจะวิปัสสนากรรมฐานเลย

เรียนลัดๆ มันจะได้ถึงง่ายๆ

แต่เมื่อจิตใจของเรา ไม่สงบเป็นสมาธิแล้ว

ก็พิจารณาอะไรไม่เข้าใจ ก็เพราะจิตไม่เป็นสมาธิ

เหมือนกับเรามีไฟฉาย

ฉายไป มันจะดูภาพไม่เห็นชัด

เพราะมันไม่นิ่ง

จิตก็เหมือนกัน จิตที่ไม่นิ่ง

เราก็ไม่สามารถที่จะดูจิตของเราได้ว่า

มันอยู่ไหน แล้วคิดเรื่องอะไรไม่รู้

แต่ถ้าว่างเขารู้ อะไรที่เขารู้แล้ว

ก็จะปล่อยวาง ก็คือมันว่าง

เหมือนมือเราถือของอยู่

ถ้าเรารู้ว่า มันมีโทษ เราก็วาง

มันก็จะว่าง ไม่มีอะไรอยู่ในมือ

จิตก็เหมือนกัน เมื่อเขายึดอะไรอยู่

เขาเข้าใจแล้วเขาก็จะวาง

แล้วก็ว่างจากสิ่งนั้น

หรือว่าเขากำลังโกรธ

พอเขารู้โทษของความโกรธ

เป็นของไม่ดี เขาก็จะวาง เขาก็จะสบาย

ถ้าเขาโลภะจริงๆ เขาจะไปปล้น

ไปจี้เอาของคนอื่น ไปฉ้อไปโกงคอรัปชั่น

เพราะเขาไม่ติดสิ่งนั้น

จึงเรียกว่า ทำไปๆ แล้วทำให้จิตว่าง

เมื่อจิตว่าง คือมันไม่ยึดมั่นถือมั่น

ใจเราก็เหมือนกัน เดี๋ยวก็ยึดสิ่งนี้ยึดสิ่งนั้น

ยึดหลายสิ่งหลายอย่าง มันก็หนึกอึ้ง

มันทุกข์

พอวางๆ วางๆ ไปให้หมด

มันก็อยู่ของมันโดยเอกเทศ

มันก็ว่าง เบา สบาย..

#พระอาจารย์เปลี่ยน​ ปัญญาปทีโป

Cr.fb.dejchai​ tueanrat